زمان گذاشتن براي سكوت، سيستم عصبي را آرام مي‌كند، به بازيابي انرژي كمك مي‌كند و ذهن را شرطي مي‌كند تا پاسخگو و سازگار شود. ،سكوت با رشد سلول‌هاي جديد در هيپوكامپ (Hippocampus) مرتبط است. هيپوكامپ بخشي از مغز است كه با يادگيري و حافظه ارتباط دارد. بهره بردن از سكوت فقط به معناي آسوده ماندن از محرك‌هايي مانند گفت‌وگوهاي محيط كار و توييت‌ها نيست. زندگي مدام پرهياهوتر مي‌شود. اما هنوز سكوت در دسترس است. در اين مطلب به اهميت سكوت و تمرين‌كردن آن در دنياي پرسروصداي امروزي مي‌پردازيم. اهميت سكوت به‌تازگي، اذرا كلاين (Ezra Klein)، روزنامه‌نگار، و تانهاسي كويتس (Ta-Nehisi Coates)، نويسنده، در مصاحبه‌اي با واكس (Vox) اين موضوع را مطرح كرده‌اند كه نويسندگان و متفكراني كه در كارشان جدي هستند. بايد از توييتر خارج شوند. قصد آن‌ها انتقاد از رسانه‌ي توييتر يا حتي كيفيت گفتمان‌هاي درون آن در عصر اخبار جعلي نبود، بلكه ارائه‌ي فراخواني براي خلاصي از سروصداها بود. كويتس معتقد است كه پرورش ايده‌هاي جديد و محصولات باكيفيت به سكوت نياز دارد كه در زندگي مدرن بسيار كم‌ياب است. افراد شناخته‌شده‌اي با او هم‌نظرند. جي كي رولينگ (JK Rowling)، نويسنده، والتر ايزاكسن (Walter Isaacson)، زندگي‌نامه‌نويس، و كارل يونگ (Carl Jung)، روان‌پزشك شناخته‌شده. همگي رسومات منظمي براي مديريت جريان اطلاعات و بهره‌مندي از سكوت داشته‌اند. ري داليو (Ray Dalio)، بيل جورج (Bill George)، فرمان‌دار كاليفرنيا، جري براون (Jerry Brown) و نماينده‌ي اوهايو در كنگره‌ي تيم رايان (Tim Ryan) نيز همگي تخصيص زمان مشخصي براي سكوت را عاملي مهم در موفقيتشان دانسته‌اند. دكتر لوسيانو برناردي (Luciano Bernardi)، كشف كرده‌است. كه ۲ دقيقه سكوت بين قطعات موسيقي بيش‌تر از گوش دادن به موسيقي (حتي وقتي موسيقي آرامش‌بخش بود) به ثبات سيستم قلبي عروقي و تنفسي كمك مي‌كند. مطالعه‌ي ديگري كه در مجله‌ي روان‌شناسي محيط‌زيست (Journal of Environmental Psychology) چاپ شده. پس از نظرسنجي از ۴۳۰۰۰ كارمند به اين نتيجه رسيده‌است كه معايب سروصدا و حواس‌پرتي در دفتر كار باز بيش از آن است كه پيش‌بيني مي‌كرده‌ايم. در مقابل، اين كار مزاياي اثبات‌نشده‌اي مانند افزايش روحيه و عملكرد دارد. گفته مي‌شود كه اين مزايا به دليل تعاملات برنامه‌ريزي‌نشده شكل مي‌گيرند. همان‌ طور كه هال گرگسن (Hal Gregersen) در مطلبي جديد در مجله‌ي كسب‌و‌كار هاروارد (HBR) نوشته‌است، تخصيص زماني به سكوت احتمال مواجه شدن با ايده‌ها و اطلاعات جديد را افزايش مي‌دهد. وقتي تمام‌مدت بر مسائل كلامي متمركز هستيم. (اين‌كه بعد از اين چه بگوييم، چه بنويسيم و چه چيزي را توييت كنيم)، فراهم كردن فضايي براي ديدگاه‌هاي كاملا متفاوت و ايده‌هاي به‌واقع جديد دشوار است. در چنين حالتي سخت است كه به حالات عميق‌تر از گوش دادن و توجه روآوريم. در حالي كه با تمركز عميق مي‌توان ايده‌هاي جديدي را به دست آورد. تمرين سكوت  حتي افراد بسيار پرمشغله مي‌توانند دوره‌هايي از سكوت پايدار را تمرين كنند. در ادامه چند ايده‌ي عملي را براي اين موضوع مطرح مي‌كنيم: ۱. جلسات را براي ۵ دقيقه سكوت كردن متوقف كنيد: اگر مي‌توانيد در دفترتان را ببنديد، به نيمكتي در پارك پناه ببريد و يا هر مخفيگاه ساكت ديگري را پيدا كنيد. مي‌توانيد زماني را در سكوت مديتيشن كنيد يا بينديشيد تا ذهنتان بازسازي شود. ۲. بعدازظهري آرام را در طبيعت بگذرانيد: لازم نيست از آن دسته افراد عاشق طبيعت باشيد تا تلفن همراهتان را رها كنيد و دوسه ساعت در طبيعت گردش كنيد. طبق تجربه‌ي ما و بسياري از مراجعانمان، غرق شدن در طبيعت بهترين انتخاب براي افزايش ظرفيت‌هاي فكري است. ۳. روزه‌ي رسانه بگيريد: ايميلتان را چند ساعت يا حتي يك روز خاموش كنيد يا روزه‌ي اخبار و سرگرمي بگيريد. اگرچه احتمالا عوامل حواس پرتي بسياري در اطرافتان هستند (خانواده، مكالمات، صداي شهر)، اما مي‌توانيد با استراحت دادنِ بخش‌هايي از ذهنتان كه با مسئوليت‌هاي بي‌پايان كاري، پيگيري اتفاقات جديد يا رسانه‌هاي اجتماعي مرتبط‌اند، از منافع سكوت بهره ببريد. ۴. با تمرين مديتيشن، در سكوت شناور شويد: حتي تمريني كوتاه ساده‌ترين راه براي گوش دادن عميق‌تر و بيدار كردن شهود است. اندرو ساليوان (Andrew Sullivan)، روزنامه‌نگار، تجربه‌ي خود را از تمرين سكوت «سم‌زدايي تمام‌عيار» توصيف مي‌كند. وي مي‌گويد: «تنفسم آرام شد و ذهنم آرام گرفت. انگار كه ذهنم از انتزاع و دوردست‌ها فاصله مي‌گرفت و به موضوعات محسوس و نزديك‌تر نزديك مي‌شد.» جمع‌بندي سكوت واقعي بر استراحت دادن به واكنش‌هاي ذهني‌اي تمركز دارد كه بر اساس عادت فعال مي‌شوند و هدفشان حفاظت از شخصيت يا بيان نظراتمان است. اين كار يك فاصله‌گرفتن موقت از يكي از اوليه‌ترين وظايفمان در زندگي است: فكر كردن به چيزي كه مي‌خواهيم بگوييم! جهان پيوسته پرسروصداتر مي‌شود، اما هنوز هم سكوت دست‌يافتني است؛ فقط لازم است به آن متعهد باشيم و خلاقيت به خرج دهيم. اميدواريم مطالعه‌ي اين مطلب براي شما مفيد بوده‌باشد. نظرات خود را با ما به‌اشتراك بگذاريد.